ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΠΟΙΗΣΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. 
2. ΔΙΑΟΛΟΙ- ΔΑΙΜΟΝΕΣ-ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ  ΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ.Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ  
3. ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ ΑΝ ΤΟΝ ΤΑΙΖΕΙΣ ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ.
4. ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
5. Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΤΙΚΗ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΕΦΥΕΣΤΑΤΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΤΗΣ  - ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΕΙΝ ΑΠΩΝ ?
6. Η ΜΗΤΡΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ
7. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙΣ ΕΣΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΛΥΣΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

1,ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Μια φορά κ'ενα καιρό, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν στη φύση σαν νομάδες ,δίχως αρχηγούς κι μόνιμες εγκαταστάσεις....

Βρήκα σαν νομάδα στο διάβα μου έναν πέτρινο άνθρωπο. Ήταν  γυμνός όπως εγώ και κοίταγε ψηλά στον ουρανό. Και όλοι μας κάτσαμε και τον κοιτούσαμε. 
Πως βρέθηκε εδώ? 
Η γη μας τον σμίλεψε για να θυμόμαστε ότι εκ της Γής ποιηθήκαμε και για  να θυμόμαστε ότι είμαστε γήινοι. 
Τούτον τον πέτρινο άνθρωπο τον ονομάσαμε Γηγενή.

Τα χρόνια πέρασαν  και οι άνθρωποι παρατηρώντας τα βράχια και τις φωτοσκίες, άρχισαν να μιμούνται την γη - που στην πέτρα ποιούσε τις μορφές των πλασμάτων της πριν τα ποιήσει -και έτσι είχαν αρχίσει να φτιάχνουν μικρά γλυπτά.

 Έπειτα από πολλά χρόνια από το ίδιο σημείο όπου στέκονταν πέρασαν άλλοι. 
Στάθηκαν και τον κοιτούσαν μα τώρα λέγαν πως ένας γλύπτης του παρελθόντος τον σμίλεψε στην πέτρα και είπαν:
 "Οι πρόγονοι μας έχουν περάσει από εδώ και μας άφησαν ένα σημάδι να τους θυμόμαστε."

Και για να μην τα πολυλογώ καθώς τα χρόνια περνούσαν, κάποιοι άλλοι πέρασαν και βρήκαν τον Πέτρινο Άνθρωπο. 
Μα σε κείνη την εποχή, η Γή εκδήλωσε ταχιά πνοή, τι τρέφονταν από την μήτρα του σύμπαντος κόσμου και έτσι και εκείνοι, εκδήλωσαν το θέεϊν τον νου που έτρεχε σαν βλέμμα στο άπειρο και τους έδειχνε πως πέρα από την Γή, υπάρχουν  αστέρια.
 'Ολο το σύμπαν ήταν ένα πέταλο ενός ανθού που θρέφονταν και έθρεφε τα πάντα.

Τότε κατάλαβαν γιατί ο πέτρινος άνθρωπος κοιτούσε τον ουρανό.
Έχοντας εκδηλώσει το θέεϊν ως λειτουργία μέσα τους που τους φανέρωνε την θρέψη του κόσμου τους από το κέντρο του ανθού,  έχοντας λάβει την σοφία του τι υπάρχει και πως θρέφεται το σύμπαν τους και το καθετί μέσα του ονομάστηκαν θεοί.

Τα χρόνια πέρασαν και ο χρόνος της ιερής θρέψης του σύμπαντος σταμάτησε και έτσι η λειτουργία αυτή υποχώρησε διότι δεν χρειάζονταν πλέον τι είχε μιλήσει το ποιείν με τα πλάσματα του και είχε εξελίξει το σύμπαν με τον ήχο της σοφίας του. 
Τότε έφτιαξαν τα πρώτα σχέδια στα βράχια και κατέγραψαν εκεί συμβολικά τη φανέρωση του τι υπάρχει πιο πέρα από την Γή τους ώστε να το θυμούνται οι απόγονοι.

Πέρασαν έπειτα κάποια χρόνια και η λειτουργία του θέεϊν ξεχάστηκε.
 Και εκεί στο ίδιο σημείο που στέκονταν ο πέτρινος άνθρωπος ήρθαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι.
 Κοίταξαν το γλυπτό και είπαν :
        " ας επικοινωνήσουμε με τους προγόνους μας."

Έτσι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον πέτρινο άνθρωπο και ο καθένας προσπάθησε να επικοινωνήσει με την σοφία του πνεύματος του προγόνου που το είχε σμιλέψει.
  
Και ο καθένας τους έλαβε δια μέσω της επικοινωνίας του με τον θεό μια εικόνα του παρελθόντος. Μα δεν ήταν σμιλεμένος ο πέτρινος άνθρωπος από το είδος των θεών. 
Άλλα από κάποιον γλύπτη μια παλαιότερης εποχής. 
Η τουλάχιστον έτσι έμοιαζε. Διότι δεν έμοιαζε ακριβώς με τον άνθρωπο κείνο το είδος που σαν ανάμνηση είδαν. Μα ούτε και με τον θεό. Γιατι ο θεός δεν διέφερε σαν είδος σε τίποτε άλλο από τον άνθρωπο παρά μόνο στην εκδήλωση της λειτουργιάς του θέεϊν. 

Έτσι το αίνιγμα άρχισε να μπαίνει στο νου των ανθρώπων.
" Ποιοί ήταν εκείνοι με την οστέινη πλάκα στην κεφαλή και από πια εποχή?
Ήταν όντως ένας από αυτούς ο γλύπτης τούτου του πέτρινου ανθρώπου ?
 Και τότε γιατί δεν έχε και ο πέτρινος άνθρωπος οστέινη πλάκα στο μέτωπο του?"

Ο καθένας φανέρωσε στον άλλον τι είχε δει και έτσι ένωσαν το πάζλ. 
Όταν ο πέτρινος άνθρωπος σκαλίστηκε υπήρχε ένα άλλο είδος ανθρώπου. 
Και τότε υπήρχαν γιγάντια και φοβερά πλάσματα πάνω στην Γή. 
Και ο πέτρινος άνθρωπος διακοσμούσε την είσοδο σε ένα χτίσμα που είχε και άλλα κτίσματα ολόγυρα του. 
Και περίεργα πουλιά πέταγαν στους ουρανούς που οι κουτσουλιές τους σήκωνε σκόνη πολύ και ότι υπήρχε στην περιοχή ζων πέθαινε μέσα στην σκόνη που σηκώνονταν.

Μόλις είχε γνωρίσει τον πόλεμο και αυτή  ονομάστηκε η πρώτη εισβολή. 
Και από τότε στο ιδεατό των ανθρώπων εισέβαλε η κοινωνία του πολέμου.
Και πρώτους θεούς ονόμασε αυτούς και προγόνους του ανθρώπινου γένους.
Έτσι εκείνοι που φέραν το θέεϊν έγιναν δεύτεροι.

Και οι άνθρωποι γνώρισαν τον πόλεμο για πρώτη φόρα.
Σαν ένα πόλεμο μέσα τους που γίνονταν αναμέσων των πρώτων και των δεύτερων θεών.
 Διότι και οι μεν και οι δε, έμοιαζαν να συμβουλεύουν από τότε τους ανθρώπους. 
Μα οι πρώτοι τους οδηγούσαν στο να φτιάξουν μεγαλοπρεπή χτίσματα και όπλα ενώ οι δεύτεροι τους απωθούσαν από αυτά και τους έδειχναν την αρμονία και την σοφία της κτίσης.

 Τούτη η μικρή ιστορία μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρελθόν.

Είναι μια μνήμη μα όπως κάθε μνήμη της ζωής δεν είμαστε σίγουροι αν είναι όντως μια αλήθεια ή μια πίστη του παρελθοντικού ανθρώπου που την κατέγραψε κ'έτσι την φέρουμε. Τώρα για το κατά πόσο ο άνθρωπος με την οστέινη πλάκα υπήρξε η όχι δεν είμαστε σίγουροι. Διότι άπλα θα μπορούσε να έχει συμβολική και όχι κυριολεκτική σημασία.

Ωστόσο μας δείχνει πόσο απλά, μπορεί να αρχίσει μια αφύσικη πορεία μέσα σε μια αρμονική πλάση παραβιάζοντας την ειρηνική συμβίωση ενός είδους.

Τι έφταιγε όμως για όλη αυτή την διαταραχή της αρμονίας?

Ήταν ο πέτρινος άνθρωπος που στέκονταν εκεί?

Όχι. Γιατί και πριν τον έβλεπαν οι νομάδες καθώς περνούσαν, μα καμιά μέχρι τότε δεν θέλησε να επικοινωνήσει με τους προγόνους δια μέσω του πέτρινου ανθρώπου.
Αρχικά το νοούσε  μόνο ως κάτι φυσικό. Μόνο οι ίδιες οι δυνάμεις της φύσης ήταν δυνατό, να τον είχαν σμιλέψει. 
’Έπειτα όμως ήταν πιο λογικό να πιστέψει πως ο γλύπτης ήταν ένας θεός-της εποχής του θέεϊν και ας έβλεπε στα βράχια της φωτοσκιές να ποιούν γνωστά του κόσμου του σχήματα.

Έφταιγε μήπως το είδος του, που την εποχή του θέεϊν κατέγραψε την φανέρωση που του είχε δωθει - για το τι υπάρχει πιο πέρα από την γη του - στα βράχια ? 
Όχι, σαφώς ήταν κάτι πολύτιμο που έπρεπε να φανερώσει, γιατί και στο μέλλον θα ξανάρχονταν μια ώρα που το πάν θα θρέφονταν ξανά.
Χρειάζονταν να γνωρίζει τι συνέβαινε στο όλον.
Να κατανοήσει πως όπως η γη θρέφετε από το όλον, έτσι και εκείνος θρέφεται από αυτό, ώστε να μην φοβηθεί. 
Άλλα αντιθέτως να ακολουθήσει την ταχιά πνοή της Γής του, δίχως να αρχίσει να λατρεύει το όλον πιότερο, ξεχνώντας πως είναι εκ της Γής.

·        ΚΕΙΝΟ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΕΦΤΑΙΓΕ ΗΤΑΝ ΟΤΙ Ο ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΝΙΩΘΕ ΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ.

·        ΕΤΣΙ ΕΝΩ ΠΡΙΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟΥ, ΤΩΡΑ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΠΡΟΓΟΝΟ ΤΟΥ.

·        ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΕ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΠΡΟΓΟΝΟ, ΔΕΝ ΒΙΩΝΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΑΧΙΑ ΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΑΥΤΗ ΧΡΕΙΑ.

·        ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΠΡΟΓΟΝΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΠΟΙΕΙΝ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΘΕΕΪΝ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΔΏΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΘΡΕΨΗ?

Και άραγε τι ήταν οι εικόνες που είδαν?

Ο καθένας είδε μια διαφορετική. Ένας τον άνθρωπο με την οστέινη πλακά. Άλλος τα επικίνδυνα παράξενα πτηνά και άλλος τα κτίσματα. Γιατί ο καθένας είδε κάτι διαφορετικό και όχι το ίδιο?

Έμοιαζαν σαν να βλέπουν ο καθένας ένα διαφορετικό χρόνο του ίδιου σημείου όπου ήταν ο πέτρινος άνθρωπος.

Άλλα ήταν χρόνος του παρελθόντος ή του μέλλοντος?

Ήταν της Γής τους ή μια εικόνα που θα μπορούσε να έρχεται από έναν άλλο πολιτισμό μιας άλλης Γής?

Το  λογικό είναι  ο καθένας να είδε μια εικόνα που δεν θα τον επηρέαζε αρνητικά. 
Κείνος που είδε τον πόλεμο θα αποστρέφονταν τον πόλεμο και κείνος που είδε τα κτίσματα θα προτιμούσε την παρθένα γη του από αυτά. 
Εκείνος που τον άκουγε όμως, έπαιρνε μια ιδέα που στο μυαλό του ήταν αίνιγμα και θα την σκέπτονταν. 
‘Έτσι μπορεί να του γίνονταν αρεστή πιθανότατα από φόβο, μην και αυτό που είχαν δει είναι κάτι που θα τους συμβεί στο μέλλον.

Ωστόσο τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν απλά καταλάβαινε ότι δεν είχε χρεία από τον πρόγονο άλλα από την σοφία της Γής του.

Έτσι ότι κάνεις σημαντικό και ανώτερο, μια μέρα θα πρέπει να σου δείξω πόσο σε βλάπτει, ώστε να μην το ακόλουθης πια. 
Και αυτό προφανώς ήταν κάτι, που σίγουρα θα ήθελε να του πει ο πρόγονος.

Τέλος, λίγοι εξ' αυτών θα ακολουθούσαν τους πρώτους θεούς - διότι η σοφία της ύπαρξης και της λειτουργίας του κόσμου τους, φανερωμένη δια μέσω των δεύτερων θεών, είναι πάντα σημαντικότερη από μια εικόνα που φανερώνει αλλοίωση, ταραχή και άγνωστο.
Και κάποιοι που ίσως να ήταν πιο ελάχιστοι, θα καταλάβαιναν ότι η επικοινωνία με τους προγόνους είναι επικίνδυνη  και θα την εγκατέλειπαν.

Μέσα λοιπόν από έναν τέτοιο δρόμο, βγαίνουμε σε μια εποχή με ακόντια αρχηγούς και μόνιμες διαμονές, σε πόλεις και σε κράτη, με πολέμους που γίνονταν όλο και πιο βάρβαροι. Η  αντιπαλότητα που διαιρούσε και διαιρεί την ανθρωπότητα μεταξύ της, έφτασε να την διαιρέσει τόσο, που να μην νοεί το ζώντα - από μόνο του σαν ύπαρξη- ένα άξιο πλάσμα.

Όμως πως θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο?
Πως η εικόνα που έμοιαζε μια μνήμη,  λάμβανε δύναμη από κάτι άγνωστο?

Διότι την μνήμη εμείς την ανακαλούμε. 
Δεν κινείται μόνη της σαν εκπομπή δίχως την δική μας θέληση.

Έτσι με αυτήν την ερώτηση πάμε στο παρακάτω κεφάλαιο.

2,ΔΙΑΟΛΟΙ- ΔΑΙΜΟΝΕΣ-ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις παραπάνω λέξεις.

Ο ΔΙΑΟΛΟΣ  "πως προέκυψε στην ποίηση και πως προκύπτει"

 Η λέξη Διάολος έχει την ρίζα της στο Διά της διαίρεσης. 'Όλος Διαιρεμένος.

Ο Διαιρέτης  και ο Διαιρεμένος = Διάολος  αρχίζει από την πίστη στην διαίρεση του Ερμαφρόδιτου. 

Ο Απόλλωνας  (= απο όλων ) σύμφωνα με έναν μύθο του Πλάτωνα, διαιρεί τον Ερμαφρόδιτο γηγενή άνθρωπο με εντολή- δήθεν του Ζεύς = Ζεύξη Ένωση- που από  τότε βάση της δράσης του γίνεται Δίας  εκ του Διά= Διαιρώ.

Ωστόσο προ της ένωσης της ποιητικής δυνάμεως που ονόμαζαν Ζευς, με έναν ισχυρό άνθρωπο - που ονομάστηκε ως κυρίαρχος θεός- ο Δίας Ζεύς, ήταν του Δι=Di + Ας του ιερού όρους ο  θρόνος με τα 3 σκαλοπάτια =τροχιακή έδρα-ζώνη της Γής,  με το γαλαξιακό σπήλαιο του άρτου της γένεσης που ως αστρικό συγκέντρωνε  την δύναμη στους ουρανούς, για να την εκδηλώσει  στην Γή -στο σημείο της γεωλογικής κίνησης οπού συγκεντρώνει τις ίδιες της τεκτονικές πλάκες. Με άλλα λόγια στον υδάτινο χώρο του Ιόνθα -της άγριας αίγας του Αιγαίου. Δηλαδή στην Νότια Κρήτη. 

 Με έναν άλλον μύθο ο Ερμαφρόδιτος Αδάμ διαιρείται σε  Αδάμ και Εύα, από τον δήθεν ποιητή του κόσμου, που δεν είναι παρά ποιητής ενός κήπου, μέσα στον οποίο είναι ένα είδος κατ' εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου που αγαπά να κυριεύει και να έχει υπηρέτες και τυφλούς υπηκόους.

Και εκεί κατά την επαναφορά του Αδάμ στη Γη, το ιερό όρος επαναλαμβάνεται συχνά ιδιαίτερα στα απόκρυφα κείμενα. Κάτι που φανερώνει, ποιά γνώση-κατανόηση και συμβολική εκμεταλλεύτηκαν τα ανθρωποειδή που αυτο-αποκαλέστηκαν θεοί.

 Οι δύο αυτοί μύθοι μας δείχνουν μιαν αληθινή ιστορία που έλαβε μέρος στο παρελθόν. 

Την οικειοποίηση της Ποιητικής Δυνάμεως  από ένα ανθρωπόμορφο είδος, που ήθελε να άρχει και που έπαιζε τον ποιητή και όχι απλά τον πρόγονο του ανθρώπινου είδους ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα μέρος  αυτού. Το είδος που αυτοαποκαλείται θεός, διαιρεί τον ερμαφρόδιτο μόνο και μόνο για να μπορεί να άρχει επί αυτού.

Όμως πως διαίρεσε τον Ερμαφρόδιτο άνθρωπο? 

Τι μηχανεύτηκε ο Απόλλων? 

Τι εστί κοίμισε ο θεός τον Αδάμ?

Με γενετική παρέμβαση ή απλά με τον εξαναγκασμό και την επιβολή να ζήσει κάτω από την καταδυνάστευση τους, μέσα σε συγκροτήματα μόνιμης διαμονής, με μια ροή ενάντια στην ίδια την φυσική υπόσταση του ?

Μήπως λοιπόν εδώ έχουμε την απόδειξη του τι εισέβαλε και πως για να εξαναγκάσει τον άνθρωπο να βγει από την φύση και να χάσει ικανότητες και δυνάμεις μόνο και μόνο για να γίνει ένα εξάρτημα στο μηχάνημα της πυραμιδικής κοινωνίας των θεών. 

Το όνομα του Απο όλων φανερώνει των απο των όλων των ανθρώπων- που το παίζαν θεοί ή οχι- την γνώση, την πίστη και την κατανόηση της λειτουργίας, βρήκε τον τρόπο να διχοτομήσει τον Ερμαφρόδιτο. Και ο τρόπος ήταν ένα σύστημα που θα ονομάζονταν κοινωνική δομή.

Τι ήταν λοιπόν οι θεοί ?

Απλά οι επιζώντες μιας μεγάλης ανακατάταξης προκαλούμενης από την ίδια την περιέργεια τους να μάθουν, να άρχουν, να τεχνολογήσουν ? 

Και πόσο θελαν να άρχουν! 

Τόσο που θελαν να έχουν εξουσία στο Δέντρο της Ζωής ,με άλλα λόγια στο dna.

Γι αυτό και η έννοια του Διαόλου, έχει την ρίζα της στην ίδια την  αποξένωση από την φύση κατά την περίοδο της μόνιμης διαμονής και εγκατάστασης σε ένα τόπο, με  την επιβαλλόμενη υπηρεσία του ανθρώπου στον άρχων της μόνιμης διαμονής.

Από εκεί αρχίζει και ο διαχωρισμός του ανώτερου κατώτερου, του απλού ανθρώπου και του κάποιου σπουδαίου.

Ο άνθρωπος εξ αρχής, ήταν ενωμένος με την φύση. Κατανοούσε και λειτουργούσε σύμφωνα με την υγιείς φυσική του υπόσταση με πλήθος επικοινωνιακών ικανοτήτων, που δια μέσω της βιωματικής στις πόλεις βγήκαν εκτός λειτουργίας ως αχρείαστες, καθώς αντικαταστάθηκαν από τον λόγο και την γνωσιολογική βάση.

 Βιώνει  την εξαναγκαστική διαίρεση και αποξένωση από την αληθινή του φύση - μέσα από την τεχνητή ροή των πραγμάτων, που ανατέλλει από την δίψα κάποιων να εξουσιάζουν. 

Ακόμα και σήμερα το κάθε παιδί μεγαλώνοντας βιώνει αυτή τον πόλεμο αυτό τον διαιρετικό που ζητά να το πείσει να μην αποδεχθεί την αληθινή φύση του δια μέσω του φόβου- που απαιτεί την συμπόρευση του συνόλου. Με μια αρνητική στάση προς ότι νέο εμφανίζεται στην υπάρχουσα λειτουργία- που δεν υπηρετεί την κοινωνία του δήθεν ανώτερου.

        Στην πάροδο των εποχών, ο άνθρωπος ως είδος χάνει την γεφύρωση του με τα υπόλοιπα είδη, άλλα και με το ίδιο τον ουσιαστικό εαυτό του, καθώς είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί την τεχνητή πραγματικότητα των πυραμιδικών κοινωνιών-που του απαιτούν να λειτουργήσει διαφορετικά από ότι έχει πλαστεί.

 Έτσι ο βίος γίνεται ο ίδιος ο παράγοντας της διαίρεσης τόσο, που φτάνει να διαιρεθεί ακόμα και ως νους και καρδιά, δεξί και αριστερό μέλος κ.τ.λ.

Η ρήξη είναι μεγάλη τόσο, που από ένα σημείο και έπειτα, ο άνθρωπος έχοντας χάσει την εκδήλωση της φανερωμένης λειτουργίας , δυνάμεων και ικανοτήτων, γίνεται δέσμιος της κοινωνίας των εξουσιαστών του.

 Η  συναισθηματική του υπόσταση νοσταλγεί την φυσική ροή στην οποία ο άνθρωπος ήταν υγιείς-  καθώς δίχως πιέσεις  λειτουργούσε την ίδια την φύση του δίχως κάτι να τον εξαναγκάζει να κινηθεί εναντίον της. Γνωρίζει ότι ο βίος και τα απαιτούμενα της κοινωνικής ροής, παλεύουν την αληθινή φύση του και δεν χρειάζεται κάποιο βιβλίο να του το πει- γιατί είναι της ζωής και της πνεύσεις του η κραυγή της αλήθειας.

Ο  νους ως σκέπτεσθαι  αναγκασμένος να δρα και να εξετάζει τα του έξω κόσμου, παγιδεύεται στην εξαναγκαστική υιοθέτηση και υπηρεσία  των γνωσιολογικών βάσεων. 

Τα  δεδομένα και ζητούμενα από την ίδια την κοινωνική ροή, του απαγορεύουν να εκδηλώσει το αληθινό της νόησης του και καταλήγει σε ένα  μαθησιακό παπαγαλάκι.

Η νοητική του υπόσταση θα πρέπει να πολεμήσει ότι την έχουν στο σκέπτεσθαι εξαναγκάσει να φάει, μόνο και μόνο για να ηχήσει μέσα στο είναι της ως νους του αληθινού ανθρώπου.

 Η λατρεία του σκέπτεσθαι γίνεται ο παράγοντας βιασμού όλου του σώματος και του είναι. 

Σε αυτή την εποχή ο άνθρωπος διαχωρίζει το σκέπτεσθαι του από όλο του το σώμα και νοώντας το σαν πνεύμα καταλήγει στην επαρμένη μεγασθενική δράση του σκέπτεσθαι εναντίον του ίδιου του είναι του που γίνεται απλά μια ύλη. Από αυτήν την διαίρεση έχουμε την αντίληψη του  Ανώτερου και Κατώτερου εαυτού-γέννημα της ίδιας της βιωματικής της ανθρωπότητας μέσα στις κοινωνίες Βασιλέων - Θεών.

Και ως νεκροί ομοιάζουν.

Από εδώ έχουμε και το συμπέρασμα ότι το πνεύμα μπορεί άλλα η σάρκα ασθενεί.

Με αυτό περνάμε ως ανθρωπότητα σε μια άλλη εποχή διαίρεσης του " Δεξί πόδι καλό -Δεξί χέρι καλό και αριστερό κακό! " για να καταλήξουμε στο καλή και κακή φύση- με κριτήρια διαχωρισμού το ότι συμφέρει την κάθε φορά στις εκάστοτε εξουσίες,  άλλα και στις παρελθοντικές εδραιωμένες - που έχουν πάρει ήχο μέσα στο δέντρο του ανθρώπου, από τον εξαναγκαστικό μαθησιακό θαυμασμό. Παραμένουν σε ισχύ σαν αρχόντων οφθαλμοί  εν των έσω, μέσα στο σήμερα  βάση της λατρεμένης   παράδοσης.

Η ιδεατή διαίρεση της φύσεως του ανθρώπου, δια μέσω της πίστης στην καλή και κακή του φύση, γίνεται η αρχή της ασθενείας και των ανωμαλιών, και φτάνει έως την εν των έσω εμπόλεμη  κατάσταση που παλεύει την ποιητική δύναμη κατά την ώρα της κυοφορίας του βρέφους.

Δυστυχώς όμως, ακόμα και σήμερα ο διάολος είναι ένας μπαμπούλας καραμέλα στο στόμα των πιστών και των ιερέων δίχως να κατανοείται ορθά το τι είναι και το πώς προκύπτει.

Όσο για την δυνατότητα που φέρει ως είδος της ζωής να αναπτύξει νέες λειτουργίες και ικανότητες που θα τον ελευθερώσουν από την αιχμαλωσία αυτών των κοινωνιών, καθίσταται ιδεατά αδύνατη - εφόσον όλοι έχουν πίστη πως η βιολογική εξέλιξη είναι ένας αργός επώδυνος δρόμος μετάλλαξης. Πόσοι από εμάς νοούμε σήμερα, πως έχει προ πολλού έρθει η ώρα να συνεργαστούμε με την πηγή της ζωής, για να εκδηλώσουμε νέες λειτουργίες -που θα μας καταστήσουν ικανούς να ζήσουμε δίχως κάποια χρεία του κοινωνικού παροντικού γίγνεσθαι που εμπαίζει με τις πρωταρχικές ανάγκες του σώματος μας και όχι μόνο!

Και όμως εκ της γνωσιολογικής βάσης έχουμε μάθει πως η βιολογική εξέλιξη είναι κάτι το εφικτό. Μα μας το έχουν κάνει έναν μακροχρόνιο αργό βηματισμό και τόσο επώδυνο που σαφώς δεν μας αρέσει η ιδέα να τον στοχεύσουμε. Μα κάθε νέα λειτουργία που εξέλιξε το όποιο είδος ήταν άμεση και έγκαιρη ώστε να του δώσει την δυνατότητα να συνεχίσει να υπάρχει μέχρι το  σήμερα.

Η ίδια η γνωσιολογική βάση που πρεσβεύει την πίστη στην βιολογική εξέλιξη  των ειδών, οποιαδήποτε αλλαγή λειτουργίας την αντιμετωπίζει ως ασθένεια -σωματική ή ψυχολογική-εφόσον ορίζει την υγεία ως κείνο που κινείται μέσα στα πλαίσια του εδραιωμένου και δεδομένου φυσιολογικού! 

Τούτο καθιστά αδύνατη την όποια βιολογική εξελικτική επίτευξη. Μα αν το κάθε τι που βγαίνει από τις φυσιολογικές τιμές είναι ασθένεια τότε πώς ποιήθηκε η εξέλιξη? Μήπως η εξέλιξη ήταν μια επιτυχημένη ασθενική οδό?

Βλέπουμε λοιπόν με πόσο κόπο το καθετί εδραιωμένο στην κοινωνία τούτη κινείται εναντίον της φύσεως και της βιολογικής εξέλιξης . 

Αυτός λοιπόν είναι ο περιβόητος και πονηρός  Διάολος - ένας ήχος , ένας οφθαλμός  και μια κινητήρια δύναμη που προέκυψε και φανερωθεί εντός των ανθρώπων , ως ήχος πολέμιος από το ίδιο το κοινωνικό γίγνεσθαι  παρελθόντος και παρόντος που εξανάγκασε, δρομολόγησε, θαυμάστηκε, πιστεύτηκε.

Μια κλεμμένη δύναμη του είδους του ανθρώπου, από εξουσίες , κοινωνικές απαιτήσεις και θρησκευτικές ατάκες, που δεν είναι αργά για να την πάρεις πίσω.

 Και τότε έχοντας ενώσει τα κομμάτια σου και έχοντας πάρει πίσω τις κλεμμένες δυνάμεις σου σαν είδος και σαν μονάδα νοείς την απόδειξη - πως όντως δεν ήταν τίποτε άλλο από την πονηριά εκείνων που κινούσαν στο χθες τις κοινωνίες του ανθρώπου.

 Τούτος λοιπόν που αναφέραμε, είναι ο Διάολος που προέκυψε από την κοινωνία των ανθρώπων-θεών,  έγινε δύναμη ανθρώπου εντός  της λατρείας, μιας ανάλογης κοινωνίας ανθρώπων εφυέστατων και ένας  κοινωνικός  θεός κατασκευαστής - που το θείον του είναι απλά μια επαρμένη εφυεία.

Έλαβε και λαμβάνει δύναμη από την λανθασμένη εξαναγκαστική και μεταδιδόμενη ιδέα : 

1, της πίστης στην ίδια την ύπαρξη του, ως εκ του Ποιητικού Πνεύματος  παραγόμενο.

2, του φόβου και της υποχώρησης έμπροσθεν στις κοινωνικές απαιτήσεις που θέτουν κάθε φορά οι εξουσίες   φανερές ή κρυμμένες πίσω απ' ότι κυβερνά.

 Ακόμα και σήμερα  ο Διαιρέτης που το παίζει κύριος του κόσμου τούτου, δεν είναι άλλος από μια μερίδα ανθρώπων, που έχουν την δίψα να άρχουν πάνω στον καθένα και σε όλη την ζωή ακόμα.

Μόνο που σήμερα δεν έχουν θρόνους, άλλα χρηματιστήρια. 

Δεν είναι βασιλιάδες θεοί άλλα επιστήμονες στην υπηρεσία της  ενίσχυσης της ψευδής ισχύος  πλουσίων που αιτούνται και χρηματοδοτούν τα γούστα και τις καύλες των κεφαλών τους -όσο παρανοϊκές και να είναι -στον βωμό του εμπορίου και της δόξας.

Σήμερα δεν εμπαίζουν τον άνθρωπο σε κήπους, άλλα μέσα στα τούβλα. 

Σε ένα κόσμο που ως κατασκευασμένος δεν δίνει την δυνατότητα επιβίωσης του ζώντα στην ελεύθερη φύση.Ο  άνθρωπος παλαιότερα μπορούσε περπατώντας μέσα στη φύση να βρει φαί, νερό, καταφύγιο - ζέστη ή δρόσο. Μπορούσε να φτιάξει ένα πρόχειρο κατάλυμα οπουδήποτε. Τώρα χρειάζεται την άδεια κάποιου κράτους. 

Όλα γίναν κατεχόμενα εδάφη ενός επαρμένου είδους που δεν αφήνει ούτε το είδος του να ζήσει.

Θες άλλον Διάολο?

Το ποιείν δεν είναι ένα πνεύμα που διαιρείται - για να δύναται να ποίησε τον Διάολο. 

Και εμείς ζούμε σε έναν υλικοπνευματικό κόσμο. 

¨Όταν πάμε στον πνευματικό, βλέπουμε εκεί αν υπάρχει και τι υπάρχει.

Ωστόσο είναι παιδαριώδη να πιστεύουμε ότι η Αγάπη Σοφία του Ποιείν δύναται να εκδηλώσει ότι ονομάζουμε αντίπαλο προς την ποίηση του και πονηρό .

 Διότι άπλα, τότε θα ήταν και  εκείνο Μίσος και Βλακεία .

  

Ο Διάολος ως μεταδιδόμενος ενάντιος και επιθετικός λόγος 

 Πέραν από αυτόν τον Διάολο τον γεννημένο από την Κοινωνία του Επαρμένου Μεγασθενικού  Άρχοντα - Εξουσιαστή, έχουμε και τον Διάολο που είναι μεταδιδόμενος  ενάντιος λόγος από  συνάνθρωπο προς  συνάνθρωπο.

Αυτός ο Διάολος δεν είναι τίποτε άλλο, από έναν επαναλαμβανόμενο ενάντιο λόγο που εκτοξεύεται από τα στόματα των κομπλεξικών ανθρώπων-που θέλουν να κρίνουν το ότι του συνανθρώπου τους για να νιώσουν εκείνοι οι κάποιοι.

Το βλέπουμε αυτό ακόμα να συμβαίνει και ανάμεσα στα μέλη οικογενειών, οπού εκεί συνηθίζει να χρησιμοποιεί κοινές ατάκες στα στόματα των ανθρώπων που καν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.

Από που προέρχεται λοιπόν ο ενάντιος κριτικός λόγος που από την συχνή έκθεση σε αυτόν, εκείνος που τον λαμβάνει πέραν από το ότι του προξενεί θλίψη, από ένα σημείο και έπειτα θα πρέπει να πολεμήσει τον λόγο αυτόν εντός του ως Λόγος του είναι του?

 Η επαναλαμβανόμενη κρούση τις ίδιας ή παρεμφερής επιθετικής ατάκας περνά μέσα στο σκέπτεσθαι του ανθρώπου που την λαμβάνει - καθώς συνήθως προέρχεται από αγαπημένα του πρόσωπα, και γίνεται ο πολέμιος της φύσης του και του είναι του.

Ακόμα και αυτός ο διάολος έχει την ρίζα του στις απαιτήσεις και τα εδραιωμένα της κοινωνίας, που εκθειάζουν και ευνοούν εκείνους που την ακολουθούν σαν καλά ρομποτικά.

Η ίδια ατάκα μέσα από πλήθος στομάτων, προς σε διαφορετικά άτομα από άτομα που καν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους , φανερώνει την αλήθεια. Είναι από έναν σερβιρισμένο επιβαλλόμενο κοινωνικό οφθαλμό προερχόμενος, που περνά στους ζώντες οφθαλμούς του ανθρώπου με την υιοθέτηση και τον ασπασμό από το άτομο δια μέσω του εκφοβισμού και της πειθούς.

 Έτσι παρατηρούμε ότι  σε δέκα διαφορετικές  οικογένειες που έχουν υιοθετήσει τον κοινωνικό οφθαλμό που κρίνει τον άνθρωπο- με συγκεκριμένα κριτήρια ως άξιο ανάξιο χρήσιμο ή άχρηστο- έχουμε στο στόμα των γονέων την ίδια ακριβώς ατάκα. Διότι με την ίδια ατάκα και οι ίδιοι μεγάλωσαν και πείστηκαν πως  αυτός ο κοινωνικός οφθαλμός είναι ορθός ή απλά αν δεν τον ακολουθήσεις δεν έχεις την κοινωνική εύνοια.

 Αυτού του είδους ο διάολος λοιπόν είναι ένας δρομολογημένος λόγος από έναν κοινωνικό οφθαλμό υιοθετημένο από κάποιους ανθρώπους.

Για να νικήσεις έναν τέτοιο διάολο που θέλει να σε διαιρέσει ,  κρίνοντας είτε το μυαλό είτε την καρδιά σου, χρειάζεσαι πίστη στην δύναμη του λόγου σου και στην Αγάπη Σοφία που εκ γενετής και εκ φύσεως φέρεις.Δυστυχώς, πολλοί από εμάς, δεν είχαν την πολυτέλεια από παιδιά , να έχουν χρόνο εκδήλωσης του είναι τους ,για να αναγνωρίσουν την Αγάπη Σοφία που φέρουν. Αντιθέτως είχαν μια ακραία επιβαλλόμενη παπαγαλία, που ήθελε να ορίσει το κάθε τι της σκέψης του νιώθω και της συμπεριφοράς τους. 

Όταν η συναισθηματικό-νοητική διεργασία είναι από μικρή εξαναγκασμένη, να ακολουθεί τα πρότυπα του  δυνάστη της, δύσκολα βρίσκει την τόλμη να αναγνωρίσει την πηγαία Αγάπη Σοφία που φέρει - η οποία εκδηλωμένη νικά εντός του είναι, ως αληθινή και μόνη φύση του ατόμου, το ότι σηκώνεται εναντίον της. Δύσκολο άλλα όχι αδύνατο. 

ΔΑΙΜΟΝΑΣ "πως προέκυψε στην ποίηση και πως προκύπτει"

Το Δαίμων = θεία δύναμη

ΔΑ =ΓΗ άλλα και εκ του Δή το Δαί = προς έκφραση θαυμασμού, περιέργειας, ερωτήματος.

Το Δαϊζω = τέμνω σε δυο διχάζω αποσπώ βασανίζομαι ταλαντευόμενος  

Η λέξη Δαίμονας αρχίζει από το Δα=Μα  της γραμμικής και το Ιμ της εισροής πνοής στο Μ της υλοποίησης.

Το όν παραπέμπει σε δύναμη προστατευτική του ζώντος ενώ το Ας  δίνει έμφαση στην ίδια την Γή.

Έτσι ο Δαίμονας = με την εισροή πνοής στο υλοποιημένο προς προστασία του ζώντος της Γής σε καιρό γεωλογικής ανανέωσης οπού ο εξελικτικός ήχος είναι ποιητικός και προωθητικός της γεωλογικής δράσης άλλα και προωθητικός εντός του κάθε τι που υπάρχει. 

Με άλλα λόγια ο Δαίμονας εκδηλώνεται ως ο αναγγέλλων την ανακατάταξη προς γεφύρωση του ζώντος με την κίνηση του όλου. 

Η προστατευτική λοιπόν δράση του, έχει να κάνει με την ίδια την αναγγελία της αναγκαιότητας του ζώντος να γεφυρώσει το είναι του με την κίνηση του όλου και νοώντας την να προστατευτεί. 

Οι Δαίμονες διαχωρίστηκαν σε καλούς και κακούς - βάση της ίδιας της αναγγελίας άλλα και του τρόπου.

Σήμερα θα τον λέγαμε αγγελιοφόρο μιας όχι και τόσο ευχάριστης αγγελίας.

Άλλα εκείνο που  προ αναγγέλλει δεν είναι κάτι που  κινεί- μα κάτι που συμβαίνει και έρχεται ως κίνηση εκ του σύμπαντος και του όλου στο γήινο πεδίο. Δεν εισρέει για να βλάψει άλλα για να ενδυναμώσει το ουράνιο σώμα Γή και τον πυρήνα αυτού, ώστε να διατηρήσει τον αρμονικό χορό των ίδιων των σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος. Και εντός της Γής και των πλασμάτων για να αναγγείλει το τέλος μιας προβληματικής εποχής και την αναγκαιότητα εξελικτικού ορθού βήματος προς διατήρηση της ίδιας της ζωής και της γονιμότητας του πλανήτη μας.. 

 Για να καταλάβουμε τι εστί Δαίμων ως Θεία δύναμη  και το γιατί ταυτίστηκε με την έννοια του διαόλου και του αντίπαλου, θα πρέπει να αναλύσουμε το πρόβλημα της  φυσικής  συμβολικής  και το τί την διαστρεβλώνει στην μαντατοφόρο.

  Άλλα αυτό, είναι έργο του Διαστρεβλωτή και όχι στον Δαίμων.

 Θα αρχίσουμε με την παρατήρηση και ανάλυση της συμβολικής των εικόνων. 

  

Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΉ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ  ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ 

Η παραμόρφωση του ανθρώπινου σώματος και προσώπου  είναι το βασικό χαρακτηριστικό που χρησιμοποίησε θρησκεία και τέχνη για να αναπαραστήσει τον Διάολο - Δαίμονα-Σατανά που δυστυχώς εξισώθηκαν στο νοητό- ιδεατό του ανθρώπου. 

Η επιλογή της ανθρωπόμορφης απεικόνισης παραπέμπει σε ανθρώπινη παρέμβαση και δράση που αλλοιώνει την ορθότητα της ίδιας της φυσικής υπόστασης του ανθρώπου.

 Σε αυτήν την εικόνα βρίσκουμε την πιο συχνή εκδοχή που εμπεριέχει τα βασικά σύμβολα. 

Παραμόρφωση, Κέρατα Ταύρου, Τρίαινα. Σύμβολα που σχετίστηκαν με μια εκλαμβάνουσα - από την νόηση του ανθρώπου του παρελθόντος - συμπαντική παραφωνία.

Τα κέρατα του ταύρου  μας παραπέμπουν στην εποχή του ταύρου- που συνοδεύτηκε από την θεμελίωση της κοινωνίας των Αρχηγών- θεών βασιλέων και των ιερατείων που την συνόδεψαν.

 Άλλα εκείνο που στην φυσική λειτουργία του ηλιακού συστήματος  έλαβε μέρος ήταν στην ουσία το βαρύ άστρο που έσπρωχνε με τα κέρατα του ο ταύρος. 

Το άστρο που ο Γίγλαμος  προσπάθησε να σηκώσει για να το φέρει ως την μάνα του στο ιερό βουνό , το ίδιο άστρο που ως βαρύ έσερνε τον πλανήτη Αφροδίτη όπως  μας πληροφορούν οι Μάγιας,  το κεντρί το Σκορπιού που έκανε την Αφροδίτη λαμπρή και καυτή μέσα στην κίνηση του επαναπροσδιορισμού των ελκτικών και μαγνητικών δυνάμεων που ορίζουν τα τροχιακά κέντρα των ζωνών των πλανητών. 

 Με πάμπολλους μύθους φτάνει ως τις μέρες μας η κοπή του κέδρου-συκομορέας - του ιερού δέντρου από το βέλος -πέλεκυ που ως ισχυρό  άστρο κατέβασε τους πλανήτες θεούς στον Άδη. 

 Ο ταύρος που έχει δύναμη ώθησης στο μέτωπο , μας δίνει την προωθητική δύναμη που εισρέει εντός του ηλιακού συστήματος ποιώντας μια μεγάλη ανακατάταξη, μέσα στην οποία η ζωή επί της Γής δοκιμάζεται.

Η τρίαινα ένα άλλο κύριο σύμβολο της υδάτινης δύναμης που από τα ουράνια ύδατα εισρέει στα γήινα ποιώντας τον κατακλυσμό του παρελθόντος. Και τα φτερά που συμβολίζουν την κίνηση και ενδυνάμωση του κοσμικού ηλιακού και γήινου ανέμου, που θρέφει την πνοή της Γής στα έγκατα- κάνοντας τα ηφαίστεια να ξεχειλίσουν και τις τεκτονικές πλάκες να κινούνται,ποιώντας σεισμούς και τσουνάμια .

Όλη η συμβολική μας οδηγεί σε μια τόσο φυσική ποιητική λειτουργία, που εκ του σύμπαντος αρχίζει για να καταλήξει στην Γή μας.

Και τούτη η φυσική λειτουργία δεν γίνεται αποδεκτή, ως μια λειτουργία της ποιήσεως που θρέφει και διατηρεί τον κόσμο σε ύπαρξη - καθώς ο κόσμος έχει γίνει μια ανθρώπινη κοινωνία που απαιτεί τα πάντα να την σέβονται και να την διατηρούν- όσο κ' αν η ίδια είναι το αφύσικο και παραβιάζων την όποια λειτουργία της φύσεως.

 Ο κατακλυσμός-που συμβολίζεται με την τρίαινα, η ισχυρή πνεύση - που συμβολίζεται με τα κέρατα του ταύρου- που σπρώχνουν τις τεκτονικές πλάκες και ποιούν νέες ηπείρους ,  τα φτερά  που σηκώνουν νέες νήσους άλλα και έχουν την δύναμη να  καταποντίσουν  ηπείρους, η φωτιά των εγκάτων που ανερχόμενη εμπλουτίζει τα εδάφη.......

Όλη η ποιητική δύναμη της Γής σε δράση και συνεργασία με του ουρανού γίνεται ο διάολος = διαιρέτης και διαιρεμένος, ο σατανάς =αντίπαλος του ανθρώπου, ο Δαίμονας που φέρνει μια καθόλου αρεστή αγγελία. 

  Σε αυτή τώρα την εικόνα βλέπουμε απ'ο τα αυτιά του ταυρανθρώπου να βγαίνουν φίδια με κέρατα που αναπαριστούν τις 2 ελικοειδή δυνάμεις και κινήσεις που έχουν την δύναμη να σπρώξουν. 
Οι ελικοειδής κινήσεις του ίδιου του ηλιακού συστήματος, αλλα και του dna που συμβολίζονταν με τα φίδια γίνονται ο φόβος και ο τρόμος που καταβροχθίζει τον ανίκανο να βηματίσει στην εξελικτική που ηχεί και να προστατευθεί δια μέσω της ένωσης του με την πηγή της ζωής και του όλου. Εδώ δεν δίνεται έμφαση και τόσο στην γεωλογική δραστηριότητα αλλα στην ίδια την ώθηση που ποιει το εξελικτικό βιολογικό βήμα. Εκείνος που δεν τολμά να βηματίσει ορθά, ανταποκρινόμενος στον εξελικτικό ήχο είναι σαν να κατασπαράζεται και να αφανίζεται. 

Απο την λατρεία της ιερής αγελάδας-γαλαξιακού δέντρου που θρέφει το όλον, μεταβαίνουμε στην άρνηση και διαστρέβλωση της ποιητικής δράσης του όλου και της εξισώσεως της με τον αντίπαλο διαιρέτη.

Τι συμβαίνει στην νόηση του ανθρώπου του αρχαίου κόσμου και τι μεταλαμπαδεύεται στις εποχές?

 Ποιός είναι ο παράγοντας που μετατρέπει την ποιητική ώρα της θρέψης και της ενίσχυσης των σωμάτων, καθώς και της απαραίτητης εμπλουτιστικής δράσης των ηφαιστείων σε ένα κακό πνεύμα?

Διότι δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα βίωνε τι εστί σεισμός, ηφαιστειακή έκρηξη, ταχεία πνοή = θέεϊν.

Και από που προέκυψε η θυσία ανθρώπων και ζώων, προς εξευγενισμό των δυνάμεων της ποιήσεως!

ΗΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΝΤΑΚΕΦΑΛΟΣ ΔΡΑΚΟΣ

Θα πρέπει να δούμε την συμβολική που χρησιμοποιει η Αποκάλυψη με την σχετική συμβολική της αρχαιοτητας.

Στην φωτο αριστερα η Λερναια Ύδρα.

 Όλοι γνωρίζουμε τον μύθο του Ηρακλή που πολεμούσε με την Λερναια ύδρα της οποίας αν εκοβες ενα κεφάλι φύτρωναν πολλα στην θέση τους.

Στον αρχ. Αιγυπτιακό τάφο του Σετι Β εχουμε τοιχογραφίες που μας μιλουν για τον Ανθρωπο σκαραβαιο. 

 Ο ανθρωπος σκαραβαιος εισερχομενος στο ιερο όρος με το σπήλαιο  της γης, θα πρεπει να παλέψει με τον 5κεφαλο δράκο για να βγει στην νέα ημέρα. 

Ο 5κέφαλος δράκος μας φανερωνει 5 μετατοπίσης του πολικού αστέρα που τοτε βρίσκονταν στο Α του δρακοντα.
Το κεφάλι της λερναίας ύδρας δεν είναι άλλο απο τον πολικό αστέρα.
Κατα την μετατόπιση του αξονα ή κεφαλή κόβονταν με την ταλαντευση της γης εχουμε ενα πλήθος κεφαλών.

Το θηριο της Αποκάλυψης 

 3 καὶ ἀπήνεγκέ με εἰς ἔρημον ἐν πνεύματι. καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. ,
 5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον· μυστήριον, Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. 
7 Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος·,,,8 Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται.

 9 ῟Ωδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτά εἰσιν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ᾿ αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ᾿ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. 
15 Καὶ λέγει μοι· τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί.

18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆ

Στην αποκάλυψη του Ιωάννη βρίσκουμε την αντιστοιχία των 7 ημερών της δημιουργίας με τους 7 βασιλιάδες που οικειοποιούνται το ποιειν και θα μπορουσαμε να τους ονομασουμε Οφιανθρωπους, με τον συμβολισμό των μετατοπίσεων του άξονα.

 Με αλλα λόγια ανθρωπομορφα που παρήγαγαν δηλητηρια και με αυτα άλλαζαν την σύσταση της γής, και επιτάχυναν την γεωλογικη δραστηριοτητα με αποτέλεσμα την αντιστροφή ή την μετατόπιση του άξονα της γής. 

 Οι επτα πέσαν και ο 8ος αναμένεται, φανερώνοντας πως η μετάβαση σε μια Νεα Ημερα της Δημιουργιας συντελειται απο την παρεμβατική  δράση μιας τεχνολογιας που οσο διαφορετική και να είναι την καθε ημερα φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα. 

Την γεωλογική αστάθεια- ήτε δια μέσω της εκμεταλευσης των ορυκτών της γης,  ήτε μεσω της δηλητηριασης του περιβαλλοντος με παραγωγικά μέσα.

Η μεγάλη πόρνη είναι η  αρχική πόλη στην οποια εμφανισθηκε βασιλεια και αντιεπιστημη. Απο αυτην η οποια  παρεμβατική δράση αρχίζει, δημιουργωντας ενα πολιτισμο  βασισμένος σε μια αντιεπιστημη - που δρα ενάντια στη ζωή και στη σφαίρα αλλα πειθει το πλήθος των ανθρωπων δια της τεχνολογικης και οικονομικής ισχυς -δια της βιας.
Αυτο βεβαιώνει την πρώτη εισβολή που έλαβε μέρος στο παρελθον.
Και θαυμαζουν μας πληροφορει ο Ιωαννης εκεινοι που το όνομα τους δεν εχει γραφτει στο βιβλιο της ζωής.
Εδω βλεπουμε οτι η ζωη δεν αναγνωριζει αυτους ως ζώντα. Ισως γιατι δεν νιωθουν την ζωή για να μην την σέβονται! Ισως γιατι μοιαζουν με ρομπότ και κινουνται σαν δρομολογημένα. Ισως γιατι είναι εκ της παρεμβατικής δράσης κατασκευασματα που λειτουργουν σαν ζωντα αλλα δεν ειναι ζωντα.

Ο Ιωαννης μας φανερώνει κατι πολυ σημαντικο. 

Την μετατοπιση του άξονα της γης και το τι βασιλευει σε κάθε νεα ημέρα της γής μετα απο μια ανανέωση δια μέσω μιας τεχνολογικής γνώσης εξουσιαζωντας και καταδυναστεύοντας την ζωή και την γή στους αιώνες. 

Και μήπως σήμερα δεν βλέπουμε την προσπάθεια να διασωθεί δήθεν η σπορα σε τεχνητα καταφύγια? Αλλα ολοι ξέρουμε οτι η διασωση που τους ενδιαφέρει είναι η κοινωνια και η γνωση που τους βοηθα να άρχουν επι του πλανητη και επι της ζωης -και επι του ίδιου του ειδους τους.

Σε αυτήν την εικόνα έχουμε μια άλλη απεικόνηση του διαβόλου -σατανα που ενώνει το πτηνο φοινικα συμβολο αναγεννησης της ζωης και ανανεωση της γης με τον ομφαλιο λιθο αναποδογυρισμένο, την φωτια που συμβολιζει την εκρηξη των ηφαιστειων και την κινηση των τεκτονικών πλακών και τον όφι που συμβολίζει το δηλητηριο. ι 

Και έδω θα πρέπει να μιλήσουμε για τους Διαστρεβλωτές.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ 

Η λέξη  Διαστρεβλωτές μας δίνει οχι μόνο την διαίρεση και την αποξένωση, αλλά και την στρέβλωση.

Το πως κατανόησαν χρησιμοποίησαν και μετέδωσαν το Δι ας του ιερού όρους δείκτη, αλλα και το με ποιόν τρόπο διαστρέβλωσαν δια μέσω των αιώνων την σημασία του ίδιου του ιερού όρους, μας δείχνει καθαρά την εσκεμμένη πράξη και τον  στόχο τους . Ομως για το ιερό όρος θα μιλήσουμε σε άλλη σελίδα.

Οι Διαστρεβλωτές δεν είναι άλλοι απο αυτούς που δημιούργησαν συμβολικές εξισώσεις παραβιάζοντας την ίδια την φυσική συμβολική.

Ο τρόπος που χρησιμοποίησαν ήταν η επιβαλλόμενη λατρεία των αρχόντων δια μέσω της εξίσωσης τους 

με :

• πλάσματα της φύσης κυρίως πτηνά και ζώα 
• με ουράνια σώματα ( ήλιο, φεγγάρι, πλανήτες, αστερισμούς, κομήτες, γαλαξίες και αστεροειδής)

Με άλλα λόγια εξισώθηκαν με κάθε τι της φύσεως και της ποιήσεως για να άρχουν δια μέσω των αιώνων εισβάλλοντας στο υποσυνείδητο των ανθρώπων που ήταν εξαναγκασμένοι να τους λατρεύουν ως.

Αλλα ας τα πάρουμε ολα απο την αρχή για να δικαιώσουμε και τους λαούς που πρέπει να δικαιώσουμε.

Η εποχή της προ της αρχαίας εποχής εισβολής

Η εποχή της εισβολής μοιάζει να αρχίζει απο την εποχή που οι  νομάδες, ενω πρίν        ήταν ειρηνικές μεταξύ τους γνώρισαν τον επιθετικό νομά -που είχε μια κάποια παράξενη και αλλόκοτη κατασκευαστική γνώση, η οποία του έδινε την δυνατότητα της αιχμαλωσίας και της βιαιοπραγίας. 

Απο πού προέκυψε θα το αναφέρουμε αργότερα.

Μέσα σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο της πρώτης εμφάνισης του επιθετικού ανθρώπου, οι νομάδες και οι αγέλες γνώρισαν την βιαιότητα μέσα στην παρθενική απόλυτη αρμονία. 

    Ως νομάδες είχαν την έμφυτη Αγαπη Σοφία της λειτουργίας του φυσικού τους κόσμου,των πλασμάτων που ήταν ολόγυρά τους, του  ουρανού και της γής. Η ξαφνική έκθεση στην επιθετικότητα και την  άγνωστη μέχρι τότε γεύση της αιχμαλωσίας, δημιούργησε ένα μεγάλο σόκ τόσο στην ανθρωπότητα όσο και στα υπόλοιπα πλάσματα της γής.

    Στο σόκ αυτό η εμπιστοσύνη των πλασμάτων διαταράχτηκε και η επιφυλακτικότητα έκανε την διαβίωση στη φύση απο τέλεια αρμονία εμπόλεμη και τρομακτική καθημερινότητα. 

  

Ο τοτεμισμός,  μετά την επικοινωνιακή ρήξη  ήταν μια συνειδητή  προσπάθεια επαναφοράς της ενώτητας των ζώντων πλασμάτων, και  επαναφοράς του  συνδετικού τους κρίκου  που  κατάφερε να κρατήσει την αρχική έμφυτη κατανόηση της μεταλαμπάδευση ικανοτήτων και δυνάμεων απο είδος σε είδος.

Έχωντας παλέψει και συνεχίζωντας να παλεύει το εισβολικό επιθετικό μέλος της, η υγιείς ανθρωπότητα, κατάφερε μέσα απο αυτήν την οδό να κρατήσει την γέφυρα της ενώτητας των ζώντων δια μέσω των αιώνων.

 Ομως αυτό δεν ήταν κάτι που άρεσε στους επιθετικούς εισβολείς που έχαναν έδαφος, καθώς οι νομάδες αναγκάστηκαν για να αντιμετωπίσουν την εισβολή να ενωθούν και μιμούμενοι κάποιες τους ίδιους τους εισβολείς τους να ποιήσουν της πρώτες εστίες μόνιμης διαμονής στις οποιες αναζήτησαν τρόπους και όπλα για να προστατευτούν και να προστατέψουν.

Στην ευρύτερη περιοχή της μεσογείου, άνθισε για πρώτη φορά η ενώτητα των ανθρώπων ως ένας πολιτισμός που ετοιμάζονταν να πολεμήσει τους εισβολείς που είχαν εμφανιστεί επι της γής. 

Οι πρώτες αυτές εστίες, γίναν η ασπίδα ανθρώπων και πλασμάτων ενάντια στο επιθετικό ασθενικό μέλος της ανθρωπότητας. Μα για να πολεμήσεις έναν εχθρό που χρησιμοποιεί οπλα, θα πρέπει να φτιάξεις και εσυ. Η κάθε εστία της ένωσης των νομάδων, επικεντρώθηκε σε ένα τομέα επαναφοράς στην αρχική αρμονία και σ'ενα τρόπο αμύνης ενάντια στο ασθενικό μέλος της ανθρωπότητας.

Η πρόγονοι της αρχαίας Αιγύπτου, σήκωσαν δια μέσω του τοτεμισμού με επιτυχία τις πρώτες επικοινωνίες γεφυρώνοντας το χάσμα που είχε δημιουργηθεί. Και αυτό ήταν κάτι που θα το πλήρωναν ακριβά στο μέλλον τους. 

Οι εισβολείς που απο επιθετικοί είχαν γινει εξουσιαστικά παρανοϊκά όντα, κατάφεραν να αποικήσουν και να αιχμαλωτήσουν τους προγόνους της αρχαίας γνωστής σε εμας Αιγύπτου με κύριο στόχο την πλήρη αποκοπή του είδους απο τα άλλα είδη.

Για να το πετύχουν αυτό επέβαλαν την λατρεία των αρχηγών τους δια μέσω της εξίσωσης του με ένα τοτεμικό φυσικό σύμβολο.

Με την πάροδο των ετών η καταδυνάστευση διαστρέβλωσε την φυσική συμβολική σε τέτοιο βαθμό που πλέον οι αιχμάλωτοι είχαν γίνει ένας λαός που λάτρευε ανθρώπους ισχυρούς σαν πνεύματα ζώων και  πτηνών. Ομως δέν σταμάτησαν εκεί. Η έμφυτη κατανόηση της λειτουργίας της γής και του ήλιου ήταν ένα πρόβλημα για τους εξουσιαστές καθώς δεν μπορούσαν να πείσουν οτι ήταν οι κύριοι ποιητές του κόσμου. 

Τα σύμβολα που είχε χρησιμοποιήσει η παλαιά  και η ευρύτερη περιοχή της Αφρικής για να διατηρήσει στην μνήμη την θεμελιώδη λειτουργία της θρέψης των ουράνιων σωμάτων, έγινε ο νέος στόχος. Οι εξουσιαστές ντύθηκαν τα σύμβολα και λατρεύτηκαν με εξαναγκασμό ως μέλη του ηλιακού συστήματος. Ακόμα και σήμερα νομάδες της Αφρικής φέρουν το όνομα τους απο τα ουράνια σώματα που τους βάλαν να λατρέψουν σαν δίποδους αρχηγούς τους.

Τουτο που έμοιαζε με ισχυρή μαγεία, μετά απο το πέρασμα κάποιων αιώνων ήταν απλά το αποτέλεσμα των εξισώσεων που είχαν επιβάλλει οι επονομαζόμενοι θεοί.

Στην άλλη πλευρα της γής, άλλες ανθρώπινες ενωμένες νομάδες αντιμετώπιζαν τον εισβολέα ως εκ του ουρανού ερχόμενο θεό, που τους ζητούσε να ξεριζώνουν καρδιές για να λάμψει ο ήλιος.

 Νομάδες που είχαν την καρδιά τους ταμένη στην ζωή και στην πηγαία δύναμη της μεγάλης μητέρας Ποίησης, ήτε  δια της βίας, ήτε δια μέσω ύπουλης πειθούς,  λάτρεψαν τους θεούς με την πιο κτηνώδη απαίτηση τους πεπεισμένοι πως τούτο ήταν της ποίησης αίτηση ιερή. Όπου η καρδια του ανθρώπου ήταν ενωμένη με το όλο και όπου ο νούς του ταγμένος στην επαναφορά της αρμονίας με κάθε τροπο, πολεμήθηκαν μέχρι εσχάτων για να γίνουν ακόμα και ως τοπικοι βασιλιάδες υπηρέτες των δήθεν θεων.

 Και σε κάθε τόπο που κατάφερναν να κυριαρχήσουν ήτε με την βία ήτε με κόλπα παίζωντας με την αγάπη του ανθρώπου προς το ότι της ποιήσεως, άφηναν και διαδόχους που θα συνέχιζαν ως ιερή κληρονομιά τα σκήπτρα των δηθεν θεών, δίχως να νοιαστούν έαν αυτό ήταν αρεστό έστω στους ίδιους τους απόγονους τους. 

 Στον Ελλαδικό χώρο οι ενωμένες 8 νομάδες κράτησαν τον πόλεμο με τους εισβολής μέχρι εσχάτων. Πολλές φορές οι απογόνοι τους κόντεψαν  να αφανιστούν απο την λύσσα των εχθρών. Ομως συνέχισαν μέχρι και την αρχαία εποχή να κρατούν την ορθότητα των οφθαλμών τους ,αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε αυτή την παρακμή, μέχρι την ώρα που και στην περιοχή μας ανέτειλε η νόσος των βασιλέων που θέλαν και αυτοί να γίνουν οι ήλιοι θεοί.

Και κείνο που έκανε τους αρχαίους Αιγύπτιους να ονομάζουν νέους τους Έλληνες δεν ήταν άλλο απο το γεγονος οτι τελευταίοι πέσαν και εισχώρησαν σε αυτόν τον περίεργο τρόπο ζωής που είχε με την βία ανατείλει στην πλάση. Η αρχαία Αθήνα, έχωντας κρατήσει την Αθηνά Γλαύκα της Ασπίδος Το Πνεύμα της Σοφίας της γής και την θρέψη του όλου δεν μπόρεσε ούτε αυτή να μήν διαστρεβλωθεί απο την επιρροή που ασκούσαν οι εισβολείς. Ετσι και εδώ το Πνεύμα της Σοφίας της Γήινης Ασπίδος ντύθηκε μια γυναίκα θεά που στολίστηκε με τα ιερά συμβολά του για να λατρευτει σαν μια ανθρωπόμορφη Σοφία του πολέμου και της φτερωτής νίκης.

Στην συμμαχία της αρχαίας Ελλάδας με την αρχαία Αίγυπτο οι Οκτώ νομάδες είχαν γίνει απο 8πέταλο ανθό  8ακτινο αστέρι. Ο ηλιοκεντρικός πολιτισμός δεν άργησε να πλήξει και να διαστρεβλώσει το πνεύμα των Ελλήνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος παρασυρμένος απο τα ιερατεία της εποχής, ταυτίζεται με τον κρυμμένο της Αιγύπτου και γίνεται ο νεός υιός των εισβολέων θεών προς τιμή της επανένωσης των ανθρώπων. Και σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του βιώνει ένα βίο που καμια σχεση δεν έχει με το υπέρτατο ονείρεμα της ένωσης, καθως ο πόλεμος γίνεται μανία και η μανία βαρβαρότητα που δεν έχει τέλος. 

Ο μόνος θετικός καρπός που έδωσε ο αιματηρός βίος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν η ενώτητα της Ελλάδος.

Η πυραμιδική κοινωνία εισχωρεί σιγα σιγά βρίσκοντας πάντα τους Αθηναίους αρνητές της.

Η λαμπερή Ακρόπολη δεν ενθουσιάζει τους Αθηναίους, που ξέρουν πως η θεά τους είναι η ίδια η ασπίδα και η τροφός του ότι υπάρχει εντος της γής τους. 

Η νοσταλγία που σαν όρκος ομοιάζει σηκώνει ένα τολμηρό κοινωνικό σύστημα για τους καιρούς εκείνους. 

Η δημοκρατία γίνεται μια νέα γέφυρα με τον τρόπο ζωής του φυσικού παρελθόντος, και η Ελλάδα ένας μόνιμος μισητός στόχος - για όσους με τυφλότητα υπηρετούν την ιερή κληρονομιά που τους δώσαν κάποιοι δίποδοι επιθετικοί και σε πνευματική παρακμή άνθρωποι, που πείσαν οτι ήταν Ουράνιοι θεοί.

Και φτάνουμε μέχρι της ημέρες μας με την φυσική  συμβολική διαστρεβλωμένη να αντιμετωπίσουμε ένα νέο εισβολικό φαινόμενο.

Την εισβολή των  δίποδων ήλιων θεών μέσα απο μια  ηλιακή έξαρση που αναγγέλει την ώρα της θρέψης των πλανητικών κέντρων.

Και εδώ θα πρέπει να σταθούμε και να δούμε αυτό που συμβαίνει στο σήμερα με τόλμη, σύνεση αυτοέλεγχο.

Η ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΜΕΝΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

 Πριν αναπτύξουμε την δαιμονική δράση ως θεία δύναμη σε σχέση με το πρόβλημα της διαστρεβλωμένης φυσικής συμβολικής, θα  πρέπει να αναλύσουμε την δράση της στο σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο που η παρατεταμένη ηλιακή υπερδραστηριότητα δημιουργεί μια επιθετική συμπεριφορά σε πολλά έθνη.

Η ηλιακή λατρεία σε δίποδη εκδοχή έρχεται από το παρελθόν μέσα από την ίδια την αναγκαιότητα της αναγγελίας του τι συμβαίνει στο σύμπαν, και του τι έπεται επί της Γής.

Και ενώ η αναγγελία είναι η προετοιμασία μιας νέας ποίησης μέσα στο σύμπαν και η θρέψη και εξέλιξη του υπάρχοντος, εκλαμβάνεται ως ώρα που οι ως ήλιοι λατρεμένοι θεοί, εξισωμένοι με την υπάρχουσα πίστη που ακόμα χρησιμοποιεί την λέξη θεός, για να ορίσει την ποιητική δράση πηγή και εκδήλωση, εκλαμβάνεται από το υποσυνείδητο των ακόμα έμμεσα λειτουργών της ηλιακής λατρείας ως η ώρα που ο θεός τους, τους ζητά να λάβουν πίσω ή να ενισχύσουν την δίψα του δεσπόζοντος αρσενικού ήλιου, ή να επεκτείνουν την κυριαρχική τους τάση με εμμεσο ή άμεσο πόλεμο επί των υπόλοιπων ανθρώπων της οικουμένης.

• Στον βορρά το παιχνίδι στο υποσυνείδητο γίνεται ώρα επέκτασης.
• Στην ανατολή ώρα της ακραίας καταδυνάστευσης της γυναίκας απο το αρσενικό, που νομίζει πως έχει δικαίωμα βάση τίνος?
• Στο Ισλάμ ώρα ιερού πολέμου,που άραγε ποιός θεός την αναγγέλλει? 
• Στην Ελλάδα επανεμφάνιση της δίψας του αρσενικού να γίνει ξανά ο  δυνάστης αρχηγός της οικογένειας, με συνοδεία ενός εθνικού ρατσιστικού και  δεσποτικού κόμματος που φέρει το γαλαξιακό σύμβολο.
• Στην Ευρώπη επανεμφάνιση του ναζισμού επίσης  δια μέσω του γαλαξιακού συμβολισμού.
• Στην Αμερική ένα επιστημονικό παραλήρημα αναζήτησης ανθισμένου πλανήτη, δημιουργία αποικισμού σε αφιλόξενους πλανήτες, με συνοδεία γενετικού πειραματισμού που θα καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να ζει στο διάστημα! Με ποιά εκδόση της ουράνιας βασιλείας του πνευματικού ήλιου Χριστού?
• Στην Ιαπωνία η  ρομποτική κατασκευαστική  μανία με στόχο την υπέρβαση των ανθρώπινων δυνατοτήτων,υποδηλώνει την έπαρση της ίδιας της επιστήμης που πιστεύει πως δύναται να φτιάξει κατι πιο μεγαλειώδη απο το ζων! Ποιόν άραγε θυμάται εντολοδόχο θεό?
• Στην Νορβηγία μια ύψιστη αναγκαιότητα τεχνητού καταφυγίου! Η ανασφάλεια που σου ζητά να κρυφτείς και η περίεργη εμμονή να διασώσεις τι στην νέα ημέρα? Μήπως το κοινωνικό σύστημα του δίποδου εισβολέα θεού?
• Στην Αυστραλία μια τάση εξόντωσης των Αβοριγίνων που κρατούν τη πίστη στο ποιητικό ονείρεμα. Λές και εκείνοι ποίησαν την σπείρα στον ουρανό!

Παντού ο ήχος της αναγγελίας της διαστολής, της ενεργειακής εισροής και πνεύσεις, της ηλιακής παρατεταμένης έξαρσης γίνεται  μια απειλητική, επιθετική και επεκτατική διάθεση συνοδευμένη με ποικίλες καταστροφολογίες και εμπόλεμες καταστάσεις.

Από πού ξαφνικά ξεπηδά μαζικά όλο αυτό?

Ας σταθούμε και ας κοιτάξουμε ο καθένας μέσα του αναζητώντας τον υπόγειο παράγοντα που ωθεί.

Τι θέλει να μας πει ο συμπαντικός , γαλαξιακός και ηλιακός ήχος?

Τι θέλει να μας πει η ίδια η Γή μας.

Τι μας ζητά ο θεός ως ποιείν και όχι σαν κάποια παρελθοντική δίποδη λατρεία εξισωμένη με το θέεϊν ή το όποιο ουράνιο σώμα.

Όλα τα παραπάνω συμπτώματα αρχίζουν από ηγέτες που τους δόθηκε δύναμη και λατρεία δια μέσω ενός ηλιακού, γαλαξιακού ή γήινου συμβόλου. Όσο για την εμμονή των δανειστών μας 

Ποτέ δεν είναι αργά να σκύψουμε εντός μας και να προστατέψουμε το είδος μας από αυτό το τόσο διαστρεβλωτικό παρελθόν.

Και απο αυτό το σημείο θα γυρίσουμε στους Δαίμονες και την διαστρεβλωμένη φυσική μηνυματοφόρο, για να διαπιστώσουμε οτι εκείνο που κάνει τον Δαίμονα απο θεία δύναμη που προαναγγέλλει αντίπαλο δεν είναι άλλο απο την ίδια την διαστρέβλωση της φυσικής συμβολικής.

Διοτι εγω σου λέω " ο ήλιος θα αυξήσει την δράση του και η ενέργεια του θα τυλίξει την γή"

 και εσύ λαμβάνεις " ο αντρας θα τυλίξει την γυναικα με το πλοκάμι του!"   Τοτε απλούστατα χρειαζόμαστε επειγόντος μια νέα γλώσσα.

Και αυτό, διοτι πως θα προστατευτείς σε μια ανακατάταξη της φύσεως , δίχως την καθοδήγηση της ζωής?

Και σου φταιει η ζωή που στο παρελθόν εδραιώθηκαν τετοιες συμβολικές εξισώσεις, στην ίδια την γλώσσα της φύσεως, με την οποία προστατεύεσαι και ποιείς την βιολογική σου εξέλιξη?

Διοτι εαν εκείνο που σε βοηθά να εξελιχθείς έχει γίνει τόσο δύσκολο να επικοινωνήσει μαζί σου και να μην λαμβάνει αλλα ο ανιχνευτής της ζωής και του ζώντος και άλλα ο νούς, τότε πως θα βγείς απο μια ανακαταταξη ζων και εξελιγμένος για να μπορείς να ζήσεις μέσα στον νέο κόσμο?

Ετσι λοιπον πρέπει να καταλαβαίνεται πως σώζεστε και απο τι κινδυνεύεται για να σωθείτε αλλα και να θέλετε επίσης.

ΣΑΤΑΝΑΣ

Τελειώνοντας θα αναλύσουμε την λέξη Σατανας.

Σύμφωνα με το νεον εγκυκλοπαιδικό λεξικο της Αγιας Γραφής του εκδοτικού οικου ο λογος η λέξη είναι Εβραική satan και σημαίνει αντίπαλος, εχθρός. 

Satan= sameh-alef-tav-alef -nun.

Στην εβραική έχουμε 2 σίγμα Το Σίν και το Σάμεχ. Και θα πρέπει να δούμε την σχέση του Σαμεχ=όφις  και του Σιν =βέλος. Ο όφις Σαμεχ και το βέλος Σιν μας παραπέμπουν στο δηλητήριο που εκτοξεύει ο οφίς.

Τα Ελληνικα Σ & ς σίγμα και σιγματαυ=ς =F  -που αναφέρονται στο σάγμα=συριγμό και την ενεργειακή εισροή που δύναται να επηρεάσει τον άξονα περιστροφής της γής F ( βλεπε  σελιδα περι του Αλφα), 

Τα Σ μας δίνουν την δραση και αντίδραση της  ενεργειακής εισροής, που ως βέλος σιν εκτοξεύεται απο τον ήλιο και ως  φίδι Σάμεχ τυλίγει την σφαίρα - ακολουθώντας την ελικοειδή κίνηση  κατα την είσοδο - απο την μαγνητοσφαιρα στην ατμοσφαιρική ασπιδα και προς τον πυρήνα ενισχύοντας την ενεργειακή πνεύση του.

Το άλφα που στην εβραική γίνεται Αλεφ =άνθρωπος  έχει την αρχή του στην πρωτοσιναιτικη κεφαλή της αγελάδας-ταύρου που υποδηλώνει ώθηση εκ της γαλαξιακής πνεύσης.

Σαμεχ=όφις + Αλεφ =άνθρωπος+Ταύ =στήθος+Αλεφ =άνθρωπος+ Νουν= καρπός. 

Συνεπως  ο Οφις Ανθρωπος εκ του ανθρωπινου στήθους φέρει καρπό = Σαταν=εχθρο αντίπαλο

Τι εστι όμως αυτό?

Πέραν της ενεργειακής εισροής απο το όλον του Σύμπαντος , του Γαλαξία μας και του Ήλιου μας, κατα την διάρκεια της θρέψης του όλου, εχουμε την ανθρώπινη δράση που φανερώνει πως ο Δηλητηριώδης Ανθρωπος  εκ της τεχνολογικής  παραγωγής θρέφει την σφαίρα του δίνοντας καρπό Δηλητήριο που είναι εχθρός και αντίπαλος του.

Σαταν =  ο ανθρώπος-όφις που παράγει καρπο εχθρικό και αντίπαλο.

 Βλέπουμε λοιπόν οτι ο ανθρωπος όφις = οφι της Βίβλου και συνεπως μπορουμε να καταλάβουμε γιατι ο όφις στην γέννεση, μιλούσε και περπατούσε.

Ο όφις ωστόσο  δεν σχετίζετε μόνο με την τεχνητή ενεργειακή θρέψη και την φυσική, καθώς και η φυσική ενεργειακή εισροή εκλαμβάνεται  ως αντίπαλη προς τη γη κάτι που το παρατηρήσαμε ιδιαίτερα το 2012 με τα καταστροφολογικά σενάρια που άκμασαν λόγω της αυξημένης και παρατεταμένης εισροής της ηλιακής ενέργειας. 

Και πέραν απο αυτήν είχαμε και διαρροή της πυρηνικής ενέργειας στην Ιαπωνία και διαρροή πετρελαίου στον Ατλαντικό απο Αμερικάνικη εταιρεία.

Κατα το ίδιο διάστημα έχουμε τις περίεργες σπείρες στον ουρανό αλλα και ανάδυση νήσων και αυξηση της γεωλογικής δραστηριοτητας τόσο οσο αφορά την κίνηση των ρευστών της γής όσο και την πνεύση στην ατμόσφαιρα με τυφώνες, ανεμοστρόβιλους και πλημμύρες.

Ο σατανάς=αντιπαλος =εχθρος δεν είναι ένας αντιπαλος καποιου ειδους αλλα όλης της ζωης και ολης της πλάσης.Η δηλητηριώδη δραστηριότητα  που θέλει να ξεκάνει τον πλανήτη προς τιμήν της δηθεν τεχνολογικής και οικονομικής ανάπτυξης είναι η μόνη που δύναται να φέρει τον τίτλο του Σαταν. Και όσοι παράγουν και εκθειαζουν αυτου του είδους την ανάπτυξη ειναι οι μόνοι Σαταναδες. Ειναι οι Δηλητηριωδης ανθρωποι που θελουν να κυριαρχήσουν στο ΑΣ = τρίτο ύψος= γή και φέρνουν το βασίλειο του θανάτου Αδη Αδες επι της γης.

Δεν ειναι αορατα πνεύματα που ξέπεσαν και δεν νικιουνται.

Εχουν σαρκα και οστα και υπηρετουν με τυφλότητα μια επιστημη που ετοιμάζει την θανάτωση της γης γιατι απλα θελουν οσο υπαρχει να αρχουν επι του όλου.

Καθε σώμα θρέφεται και θρέφει. Και αυτός δεν ειναι ένας νόμος ή ενας κανόνας της ζωης αλλα θεμελιωδη λειτουργια του ολου και του καθετι που υπάρχει.

Η ώρα της φυσικής θρέψης ,ήταν και ειναι αναγκαία 

- για να σταματήσει να επηρεάζει η λανθασμένη εδραιωμένη εξίσωση του παρελθόντος το ιδεατό των σημερινών και των μελλοντικών ανθρώπων. 

Η όποια θρέψη της γής εκ του όλου, είναι ύβρη που εξισώθηκε με την παρεμβατική και αντίπαλη δραστηριότητα των ανθρώπων εκείνων που παράγουν δηλητήρια αντι για γάλα -προς τιμήν της οικονομικής ισχύς τους.

Κείνο που οι θρησκείες κράτησαν μέσα στον συμβολισμό φανερώνει  τι συνεβει στο παρελθόν. Και θα πρέπει να τολμήσουμε να βγουμε απο τις καθιερωμένες εννοιολογιες των λέξεων και να επαναπροσδιορίσουμε την ίδια την αρχική έννοια της λέξης. 

Ο Σατανάς που τον κάναν ένα αόρατο πνεύμα εκ του ποιείν εκπορευομενο και με δύναμη υπέρτερη του ανθρώπου, δεν είναι κάν πνεύμα.

Ο μύθος μας πληροφορεί  οτι έπεσε απο τον ουρανό και απο συνετός άγγελος έγινε μισητος και άθλιος.

Τι έστι.

Πρίν την παρεμβατική δράση κάποιου ανθρωπομορφου είδους, που έφερε ως αποτέλεσμα την δηλητηριασης της οικουμένης, ο όφις συμβολιζε την ενεργειακή κίνηση, την ελικοειδή κινηση τόσο του ηλιακού συστήματος όσο και της ενεργιακής εισροής της ηλιακής και οποιας αλλης ενέργειας εντος της γής.

Εκείνο που πριν οι άνθρωποι κατανοούσαν ως σημαδι της ιερης θρέψης του όλου, και δια μέσω της Σπειρας έδινε την αναγγελία, έγινε ενα σημαδι του Σατανα που είχε να κάνει με την ίδια την τεχνολογική παραγωγή αντίπαλων στοιχείων και δηλητηριων. 

Ετσι λοιπον απο συνετος αγγελος για τον ανθρωπο της φύσης που δεν παραβιαζε αυτήν, ηταν ένας δείκτης για την έναρξη μιας  γεωλογικής δραστηριότητας. 

Η αποκατάσταση του Φυσικού Συμβολου είναι σημαντική.

Γιατι αραγε , εχουμε μια ταυτοχρονη φυσική θρεψη του πλανητη μας με διαρροές δηλητηριων που εντείνουν την γεωλογική δραση?

Τι θέλει να μας πεισει οτι η Φυσική Εισροη ειναι αντίπαλη?

Τι θελει να μας πεισει οτι η Γεωλογικη δραστηριοτητα ειναι ο αντίπαλος.

Απο την ίδια γεωλογική δραστηριοτητα ποιηθηκε η ξηρα, τα όρη και οι νήσοι πάνω στα οποια κατοικούμε.

Μηπως λοιπον οι ανθρωποι που στοχεύουν στην οικονομική ισχυ, μεσω παραγωγης δηλητηριων, είναι οι ιδιοι που δημιουργησαν και συνεχιζουν να δημιουργουν αυτήν την απαράδεκτη εξίσωση της φυσικής δράσης με τον αντίπαλο - ωστε  η ανθρωπότητα να μην αντιδρα για να απαγορεύση την ίδια την δράση τους.

Παντως ειναι οι ίδιοι που αγαπουν τις καταστροφολογίες και τις απειλες.

Ο ΟΦΙΣ ΚΑΙ Η ΕΛΙΚΟΕΙΔΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΙΧΑΝ ΓΝΩΣΗ 

Η ελικοειδή κίνηση που ταυτίστηκε με τον όφι, 
συμβολισε την διπλή έλικα του Γενετικού Κώδικα με μια κατανόηση που αποδεικνείει την ίδια την γνώση της προ αρχαίας εποχής , αλλα και τον συσχετισμό και την αλληλουχία της ελικοειδής   κίνησης του ηλιακού συστήματος  με την ίδια την Γενετική Έλικα.

Ειναι το ιερο πλέγμα που δίδαξε ο Θωθ στους Αιγυπτίους της αρχαίας εποχής.

Η ιερή πλεξούδα το γραμμα h της αρχ. ιερογλυφικής γραφής.

Το βρίσκουμε στο κηρύκειο του Ερμή, 
στην ιερατική ράβδο της Χριστιανικής εκκλησιας 
αλλα και σε βραχογραφίες ως ζικ ζακ.

Ειναι ανόητο λοιπον να επιμένουμε οτι είναι μια πρόσφατη γνωση.

Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

• Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ ΚΑΘΕ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ 
• Η ΤΕΧΝΗ ΑΝΑΖΗΤΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΟ Ο ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΛΟΓΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ.
• ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΟΥΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΝΑ ΕΠΙΡΕΑΖΕΙ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.
• Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ  ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ
• Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΗ=ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΑΛΛΑ ΔΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΗ 

Η ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΚΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΛΟΥ

• ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ. 
• ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ - ΤΑ ΩΦΕΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΛΑΒΗ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙ
•  ΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΕΠΕΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΕΙΟ ΝΑ ΘΑΥΜΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ

ΜΑΖΕΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ 

NUCLEAR POWER CAN ACCELARATE THE MOVEMENT OF TECTONIC PLATES.STOP THE NUCLEAR REACTORS 

http://www.thepetitionsite.com/takeaction/333/713/177/?taf_id=13725651&cid=fb_na#

LINKS: 

• http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2014/05/blog-post_830.html
• http://blogs.sch.gr/ptzamalis/2010/11/
• http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2014/05/blog-post_14.html
• http://kleio2012.blogspot.gr/2013/01/blog-post_18.html
• http://erevoktonos.blogspot.gr/2015/06/m-43.html?spref=tw
• http://www.iefimerida.gr/news/206127/ti-kryvei-i-vivlos-toy-diavoloy-i-alitheia-piso-apo-mystirio-eikones-vinteo

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ. Η ΧΡΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ  ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΥ.