Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Αθηνα, Αττική
Κάλπασε με τον Πήγασο.

welcome to my poetry site

Το contact me,my emails are
inei777@gmail.com & auinta888@windowslive.com

"Τα τεκνα της Ίρις και του Ίριδανου" 2



Εποχή Εϊέ

2, Αστρογεννέσεις

Αστρογεννέσεις μέσα στην ταραχή,
πάνω απ’ της γαίας το πέπλο,
νέοι κ’ αρχαίοι μυστικοί συνοδοί,
καταγράφουν της ζωής το έργο.

Ρ       Στα νεφελώματα, υφαίνει με χρώματα,
νέους φωστήρες.
Γαίες και Ηλιάτορες, φεγγάρια , σάτυρες,
που φλερτάρουν τις μοίρες.

Πλανήτης ντύθηκα, ζωή εκύησα,
βρέφος σε μήτρα παρθένα.
Κούρνιασε το άπειρο, ως ιερή άβυσσο,
σε νου εσκεμμένα.

Και με τους λόγους μου, γέννησα σύμπαντα,
για να φωλιάσει, καρδιά που χόρευε,
με τις ανάσες της, να  αγαλλιάσει.

Ποιώντας πήγασους, άγγελους και έρωτες,
για να πετάξουν, σ’ όλα τα χτισίματα,
αιώνια και εφήμερα, τη πλάση να αγκαλιάσουν.

Άστρα οι ελπίδες μου, νεφέλες τα όνειρα,
φωστήρες οι λόγοι.
Ανανεώνονται, πληρώντας το είναι μου,
με τέχνη και τόλμη.

Ρ       Στα νεφελώματα, υφαίνει με χρώματα,
νέους φωστήρες.
Γαίες και Ηλιάτορες, φεγγάρια , σάτυρες,
που φλερτάρουν τις μοίρες.

 Απο την ποιήτρια: 
                   Παρέντη Αρετή 
Ψευδώνυμο: 
                        Auinta Iris




ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΙΝΑΚΑ 
Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ. ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΙΣΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΣΥΜΠΑΝΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ. ΑΛΛΙΩΣ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ . ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ.


Εποχή Έϊε- 3-Salty winds




4. Η γαλανή σημαία

Ρ      Ήρθε στο προσκεφάλι μου η γαλανή σημαία,
θρηνώντας για τα ονείρατα των χθεσινών ηρώων
- που σαν αγρίμια ξεχύνονταν, φωνάζοντας αέρα.
Ελευθερία ή θάνατος ήταν κάθε τους μέρα.

Ηγέτες ήρθανε πολλοί τάζοντας ευφορία,
μια καλύτερη ζωή και ανάπτυξη ραγδαία.
Γεμίσανε τις τσέπες τους και στο σφυρί την βγάλαν.
Μα εσύ μην μου ταράζεσαι γηραία μου Ελλάδα.

Κοιμήσου μες τις δάφνες σου,
σ’ αρχαίων προγόνων αίμα.
Αλλάζων νεοέλληνα
ντύσου με τα αρχαία.

Όλων των χρόνων οι καρποί,
ένωσης, θριάμβου, νίκης,
σου είναι πλέον αρκετοί.
Βυθίσου μες την λήθη.

Και σαν μου νανουρίζεσαι,
οι ξένοι θα σε γδύνουν,
μα εσύ θα μου στολίζεσαι,
απ’ αυτούς που σε υβρίζουν.

Οικόπεδα τα δάση σου για πλούσιους αγύρτες,
γυμνώνουνε  οι νήσοι σου και υψώνονται οι μύτες!
Σπουδαίοι ειν’ στις έδρες τους και όλοι σε περιπαίζουν.
Για ένα ρουσφέτι ή μια μπουκιά σκάσε και ψήφισε τους!

Για ένα ρουσφέτι ή μια μπουκιά σκάσε και ψήφισε τους!

Απο την ποιήτρια: 
                   Παρέντη Αρετή 
Ψευδώνυμο: 
                        Auinta Iris








5.  Βγάλε την μάσκα       

Ρ       Βγάλε την μάσκα που σου βαλαν σαν γεννήθηκες,
μέσα στα πρέπει και τα μη και τα διότι,
θέσε τ’ αστέρια στην ίδια ώρα που ξεμύτισες,
να συντριβούν εκεί οι καλοί  διάβολοι.

Το πρόσωπο σου στον καθρέφτη αναζήτησε,
να νιώσεις το άγγιγμα της ίδιας σου της φύσης.
Τι απαιτεί αυτή και που οδηγήθηκες?
Στο ίδιο καρναβάλι είμαστε όλοι.

Ντύσε τη σάρκα με το αόρατο σου ένδυμα
και γίνε φάρος και πυξίδα και κατάρτι.
Αφήσου στη ροή που η φύση διάλεξε,
να ’χεις της Μάνας τη Φωνή για προσκεφάλι.

Αναγνωρίζεις τώρα το ένδυμα πού ντύνεσαι?
Ποια είναι η αληθινή οντότητα σου?
Σε ποιο Θεό πιστεύει και που δίνεται,
πως φέρεται, τι σκέφτεται η καρδιά σου?

Αναρωτήσου αν όλα όσα σου παν και όσα έμαθες,
είναι δεκτά απ’ του ναού σου τα τεφτέρια.
Άνοιξε μάτια, δες που μου βυθίζεσαι
και είναι μακριά τα καλοκαίρια.

Κ’ έλα σ’ αυτό το καρναβάλι μα μην ντύνεσαι,
να διασκεδάσεις μελετώντας τους ανθρώπους.
Πόσο φοβούνται, τι φοβούνται, και τι δείχνουνε?
Πες την αλήθεια και σ' αυτούς τους δόλιους.

Του φόβου άμφια φορούνε οι αγαπημένοι μου,
του ανθρώπου ντύνονται και του αρνιού υφαντά.
Μα είναι λύκοι, φίδια ή απλά έτσι φαίνονται,
να προστατεύσουν τα ιερά τους μυστικά.

Ρ       Και τι θα κάνεις σαν ζυγίσεις τα εντός βάρη τους?
Τι θα διαλέξεις να ντυθείς στο καρναβάλι?
Φόρα ότι θες, μα να θυμάσαι πίσω από τη μάσκα σου,
θα είναι πάντα το δικό σου το κεφάλι.         

Απο την ποιήτρια: 

                   Παρέντη Αρετή 
Ψευδώνυμο: 

                        Auinta Iris


" IR-YSHAE"                    

                                                    EΠΟΧΗ EΪNMY             


Σαν η λύπη σκεπάζει,
με τα γκρίζα της πέπλα τον ανθό της καρδιάς σου.. 
το ξέρεις,
πως για την αγάπη που φέρεις, τίποτα δεν είναι αρκετό.
Σαν σκανάρεις το είναι και όλες τις σκέψεις, 
τις πράξεις,τους λόγους που έχεις εκφέρει,
το ξέρεις,
πως ο νού σου είναι απαιτητικός.
Σαν η κούραση ζυγώνει και βαραίνει το είναι,
και η ψυχή μετανάστης πρόωρος θε να γινεί...
το ξέρεις,
πως όσα για στόχους έχεις θέσει, οσα έχεις υπογραμμίσει 
και οσα έχεις απο σένα και τους άλλους απαιτήσει.....
έχει αποτέλεσμα πάντα το βάρος αυτό.

Τα φτερά σου μην κόβεις. 
Η ζωή σε ωριμάζει ......δίχως απαιτήσεις .....δίχως κριτές......
Ετσι απλά σε εχει πλάσει στον γυαλό να βαδίζεις,
ατενίζοντας της γαίας της ομορφιές..........
κει στα βράχια σαν κάτσεις, θα σου ψυθιρίσει........
οσα έκανες λάθος τρυφερά θα στα πεί........
με σοφία θα γεμίσει το νου και την καρδιά σου-
μια σοφία που σε κάνει αληθινά πιο αγνή.

Σε ενοχές και επικρίσεις μην μου χάνεις δυνάμεις.....
μην θυμώνεις μαζί σου....
εισαι πάντα παιδί......
πιο μεγάλο εμπόδιο και ύψιστο λάθος,
σε αυτοτιμωρίες να μου χαθείς.

Δες τα άνθη που ευωδιάζουν,
ετσι απλά το κάνουν 
δεν βιάζουν το είναι τους για αυτό.......
εμπιστεύσου τον ήχο της πηγής που επιλέγεις.....
και αυτό θα είναι πάντα, για τον θεό αρκετό.

written by inei777 yesterday late at night

 να συζητήσουμε στην ιστοσελίδα:

















ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΜΕ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ


https://sites.google.com/site/rethirishaepoetryinei777/forum/tieinaitodiamantitesiridas